باغ عباس آباد با هفت بیجار !
حاشیه های گریبانگیر "باغ جهانی عباس آباد" بهشهر، تنها باغ غیرکویری ایران که به عنوان میراث بشری از سوی یونسکو به ثبت رسیده پایانی ندارد.
از خرید و فروش جنگل در داخل عرصه میراث، ساخت و سازهای نهاد فرهنگی وابسته به یک ارگان، ساخت ویلا با عنوان ایستگاه هواشناسی، رستوران ها و آلاچیق ها و قلیان سراها و ادعای اخیر نیروی انتظامی مبنی بر بخشیدن جنگل از سوی مدیر قبلی منابع طبیعی بهشهر به این ارگان نظامی، تا ساخت مجموعه ای تحت عنوان "پایگاه اطفای حریقِ" البته مجهز به آلاچیق، پس از تغییر کاربری جنگل و نقض آشکار عرصه میراثی...
به راستی که واژه به کاربرده شده از سوی مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان مازندران(ساری)، مبنی بر اینکه مجموعه پارک جنگلی عباس آباد بهشهر "هفت بیجار" شده، واژه ای درخور برای تببین خلاصه و مفید آن چیزی است که بر سر این مجموعه تاریخی – طبیعی آمده است.
البته نباید فراموش کرد که سرآشپز این هفت بیجار هم خود سازمان متولی جنگل های کشور و متولیان باغ جهانی عباس آباد هستند.
وقتی سازمان جنگل ها با نقض قوانین مربوط به حوزه جنگل ضمن تغییر کاربری اراضی جنگلی اقدام به ساخت بنایی تحت عنوان "پایگاه اطفای حریق جنگل" می کند که با گذشت چندین سال از ساخت آن هنوز بیلان کاری مشخصی از آن گزارش نشده و اطراف این بنا را مجهز به آلاچیق می کند، دیگر از سایر ارگان ها نمی توان انتظار داشت که مدعی ساخت رستوران و چای خانه و قلیان سرا و ... به بهانه ایجاد اشتغال و خدمت رسانی به گردشگر نماها در عرصه جنگلی ثبت میراثی نباشد.
ساخت پایگاه اطفای حریق افزون بر نقض آشکار قوانین درون سازمانی مربوط به صیانت از منابع طبیعی، مصداق بارز نقض قوانین بین المللی و ملی حاکم بر عرصه های ثبت شده در میراث جهانی و ملی نیز هست؛ چرا که طبق نص صریح قانون، هر گونه ساخت و ساز با هر هدفی در داخل عرصه ثبت شده ممنوع و ساخت و ساز در حریم عرصه نیز منوط به رعایت قوانینی خاص از جمله رعایت ارتفاع کمتر از 5 متر و کاربرد مصالح ساختمانی متناسب با ویژگی های منطقه است.
در گزارش روز چهارشنبه خبرگزاری اسکان آمده بود که نیروی انتظامی شهرستان بهشهر مدعی شده که "زمین جنگلی را اداره منابع طبیعی بهشهر به آنها بخشیده است".
پرسش اینجاست که مگر رییس وقت اداره منابع طبیعی بهشهر و یا حتی رییس سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری و یا حتی خود وزیر جهاد کشاورزی از چنین اختیاری برخوردارند که اراضی جنگلی که از جمله انفال به شمار می روند را به غیر ولو ارگانی دولتی "هبه" نمایند؟
متن گزارش روز چهارشنبه الهه موسوی در اسکان، بیانگر این حقیقت تلخ است که متاسفانه در سازمان میراث فرهنگی کشور نیز مدیریت و نگاهی یکپارچه به چگونگی صیانت و حفاظت از آثار و محوطه های تاریخی کشور وجود ندارد.
آن طور که از تحقیقات محلی دریافتم معاون اداره کل میراث فرهنگی استان مازندران پس از بازدید از عرصه مورد ادعای نیروی انتظامی، موافقت خود را با ساخت آلاچیق های غیر دایمی و قابل جابه جایی اعلام داشت، اما مدیر پایگاه باغ های ثبت جهانی ایران در سازمان میراث فرهنگی کشور این صورتجلسه را "غیر قانونی" می نامد و از اساس، صورتجلسه تهیه شده توسط میراث فرهنگی استان مبنی بر صدور اجازه مشروط ساخت آلاچیق از سوی نیروی انتظامی را باطل می داند.
این اقدام مغایر قانون معاون میراث فرهنگی استان موجبات کنار نهادن وی را نیز رقم زد و گویا نامبرده روز سه شنبه مسولیت خود را به دیگری سپرد.
پارک جنگلی عباس آباد بهشهر یا همان "هفت بیجار" موصوف جناب مدیرکل که با تمسک به شعار بی محتوا و بی مطالعه گسترش گردشگری به یکی از بزرگ ترین جنگل - زباله دان های شمال ایران تبدیل شده، خود ماحصل و قربانی مدیریت "هفت بیجاری" متولیان صیانت است. وقتی صاحب خانه هتک حرمت می کند از بیگانه نمی توان انتظاری غیر از این داشت.
حنیف رضا گلزار
کارشناس ارشد خاک وآب
کنشگر حوزه محیط زیست ومنابع طبیعی