بانوی "نوری" که با نخ و سوزن به جنگ کرونا می‌رود

حسینی این بانوی نوری با پارچه های گل گلی و ساده و مقداری ربان و تور سرویس آشپزخانه، ماسک، کیف و محصولات دیگر را با زیبایی هر چه تمام تر می دوزد.

سلیقه و ذوقش در گوشه گوشه منزل نقلی بسیار تمیز و مرتبش قابل مشاهده است، اتاق کارش هم که پر از پارچه های زیبا و نخ های رنگارنگ و روبان های چشم نواز، چرخ خیاطی و اتو بود.

وی از علاقه خود به دوخت دوز در زمان کودکی اش برایم گفت که ذوق دوختن باعث می شد تا بدون قاعده و قانون خاصی نخ و سوزن و پارچه را دردست بگیرد و تا ان جایی که در توانش بود یه چیز خوب درست کند که البته گهگاهی چشم مادرش را که دور می دید به سراغ چرخ خیاطی می رفت و دوختن را با آن ادامه داد هرچند دردسرهای شکستن سوزن چرخ خیاطی و بهم خوردن تنظیمات و بعدش هم نگاه های مادرش را به جان می خرید.

این بانوی نوری که مدرک خیاطی و دوره نازک دوزی را در زمان دانشجویی به پیشنهاد مادرش گرفته بود در ادامه به این نکته اشاره می کند که، آن زمان به دلیل نبود وقت و تمرکز جدی روی کارخیاطی به دلیل دانشجو بودن و بعد هم ازدواج و همین طور شاغل شدن باعث شد آن طور که باید حرفه ای نشوم و فقط گهگاهی آن هم به خاطر عشقی  که به این کار داشتم با دوختن تیکه های کوچک خودم را سرگرم می کردم.

حسینی که در حال حاضر حدود ۶ ساعت از زمان خود را به کار دوختن اختصاص می دهد می گوید که پس از شیوع ویروس کرونا و اجباراستفاده از ماسک باعث شد تا در ابتدا با دوختن ماسک برای خانواده و اطرافیان کارم را شروع کنم و در کنارش هم سرویس آشپزخانه را به جهت سرگرمی و علاقه انجام می دادم که به تدریج به لطف و اعتماد دوستان، بستگان و اطرافیان سفارش ها زیاد شد و کار رونق گرفت.

وی در ادامه صحبت هایش با اشاره به اینکه کیفیت کارهای بیرون به خوبی و کیفیت کارهای دست دوزنبود و نیست، خاطرنشان کرد که، دوست داشتم کاری را شروع کنم که هنگام استفاده برای مشتری رضایت بخش باشد و از آنجایی که دوخت سرویس آشپزخانه، کیف موبایل، ماسک را در دوره نازک‌دوزی آموزش ندیده بودم بنابراین برای انجام این نوع کارفقط با مراجعه به صفحات آموزشی و نمونه کارها و همچنین چند بار آزمون و خطا به صورت مستمر به کارم ادامه دادم هرچند برای برای رسیدن به همکارانی که سال های سال مویی سفید کردند و پر از تجربه اند راه زیادی در پیش دارم.

حسینی می گوید که کارکردن در منزل جدا از خوبی های بسیار زیاد، معایبی هم همراه خود دارد چراکه نبود فضای کافی این امکان را برای خریده عمده مواد اولیه کار سخت می کند و درعمل چون موادراولیه به صورت خرده فروشی خریداری می شود و با توجه به وضعیت اقتصادی و بالارفتن روز به روز قیمت ها سود زیادی پایان کار نمی ماند و فقط این علاقه و عشق در کار باعث می شود که به سوداوری بالا فکر نکنم و کارم را ادامه بدهم چون از ابتدا هدفم درآمدزایی نبوده و نیست.

این کارآفرین هم مانند دیگر همکاران خود در شرایط کرونایی مواد اولیه را به صورت اینترنتی خریداری می کند که البته با مشکلاتی هم همراه است چراکه امکان دیدن جنس مورد نظر از نزدیک وجود ندارد و گاهی اوقات برای رسیدن به کیفیت مد نظر مجبور به خرید دوباره می شود و البته شلوغی پست هم در این ایام، نمک کارش است.

حسینی که برای فروش محصولات خود صفحه ای را در فضای مجازی بازکرده می گوید که، محصولات بر اساس سفارش و نمونه کارهای موجود درآن البته مطابق با سلیقه و انتخاب سفارش دهنده دوخته و با پست یا پیک در بسته بندی بسیار شکیل ارسال می شود و از این نظر که سفارش ها محدود به یک خیابان، منطقه و شهرنبوده و فضای گسترده تری برای جذب مشتری وجود دارد،بسیار خوب است.

این بانوی هنرمند با اشاره به اینکه اسم صفحه مجازی اش(طیطه.س) به معنی فاطمه (س) است، در ادامه صحبت هایش گفت که حس می کنم به برکت، لطف و نگاه حضرت فاطمه(س) توانستم تا حدودی موفق باشم و امیدوارم بتوانم به لطفشان به هدفم برسم.

وی دوست دارد کاری را انجام بدهد که مفید باشد و در واقع می خواهد با انتقال هنر خود به خانم های بدسرپرست و بی سرپرست امکان اشتغالزایی را بایشان فراهم کند.

این کارآفرین می خواهد یک جمع زنانه کارآفرین قدرتمند و با انگیزه به لطف و نگاه ویژه حضرت فاطمه(س) را ایجاد کند که هدف اصلی او است.

حسینی گفت که من هنوز اول راه هستم و به هدفی که برایش این کار را آغاز کردم نرسیدم اما امیدوارم بتوانم هرچه زودتر با تلاش و پشتکار بیشتر این مهم را فراهم کنم که البته حمایت مسئولان مربوطه این  انگیزه را در همه خانم ها می تواند بیشتر کند تا با قدم های کوچک فعالیت های مفید  و با کیفیت را ثبت کنند.