به مناسبت تولد 89 سالگی ببر مازندران؛ امامعلی حبیبی، متخصص سروته یکی در دنیا

سرعتش در اجرای فنون نظیر نداشت، آن هم در روزگاری که علم تمرینی و بدنسازی های سرعتی در ایران در حمل کردن کیسه های شنی و قطع کردن کنده درختان و دویدن روی ماسه های ساحل دریا خلاصه می شد و خبری از برنامه های تمرینی پیشرفته ای چون اینتروال و پلایومتریک و یا دستگاه هایی چون تردمیل و ... نبود. با این حال با بهره گیری از همان امکانات ناچیز در تمرینات، در میدان مسابقه با چنان سرعت بالایی فنونی نظیر سروتهیکی را روی غول های کشتی شوروی سابق اجرا می کرد که با گذشت این همه سال با دیدن چندباره فیلم کشتی هایش ناخودآگاه به وجد می آییم.

صحبت از ببر مازندران است، امامعلی حبیبی که این روزها هشتاد و نهمین بهار زندگی اش را در باغ هایش در قائمشهر سپری می کند.

از قائمشهر که وارد جاده سرسبز و ییلاقی نظامی شوید، در اواسط این جاده ویلایی با لوگوی پنج حلقه المپیک در بالای سقفش توجه شما را جلب خواهد کرد. ببر مازندران که زمانی تشک های کشتی را به سیطره خود در آورده بود و با سرعت انفجاری اش در اجرای فنونی چون یکدست ویک پا و سروته یکی سالن های مسابقات را در بهت فرو می برد، این روزها در آن خانه ای ویلایی در کنار گل و گیاه و درختان مرکباتش آرامش دارد و در آن خطه روزگار می گذراند و مدت کوتاهی از سال را برای دیدار خانوده اش به خارج از کشور سفر می کند.

 امامعلی که اصالتی بابلی دارد و متولد روستای درزی کلای بابل در پنجم خرداد سال 1310 است، از همان سنین پایین در حال و هوایی رشد کرد که اتمسفر ورزش کشتی در آن همه گیر بود، تا اینکه در دوران جوانی با حضور در تمرینات استاد حبیب الله بلور در تهران، این ورزش را به طور جدی دنبال کرد، اما به واسطه حضور در گرگان به خاطر طی کردن دوران سربازی، نخستین کشتی هایش را در این شهر گرفت.

وی در المپیک 1956 ملبورن، طلایی را برای کشورمان به ارمغان آورد که ارزش آن با هیچ یک از مدال های طلایی که دیگر ورزشکاران کشورمان در ادوار مختلف المپیک به دست آوردند، قابل قیاس نیست. طلایی که با 40 درجه تب از چنگال مدعیان ریز و درشت دنیا از جمله بستائف از شوروی بیرون کشیده شد.

او که به خاطر کم کردن کیلوهای زیاد دچار خشکی کبد شده بود و شدیدا تب کرده بود، در ملبورن شش کشتی گرفت و هر شش رقیبش را از دم تیغ گذراند. از دنبرگ سوئدی تا بستائف از شوروی و کازاهارای ژاپنی، همه شان مقابل ببر مازندران یا ضربه فنی شدند و یا با امتیاز عالی شکست خوردند. از آن جهت این طلا را به نوعی خاص تر از دیگر طلاهای کشورمان در المپیک ها نسبت دادیم، زیرا کاروان کشورمان پیش از این در هیچ یک از ادوار المپیک صاحب مدال طلا نشده بود و این دلاور بابلی موفق شد در ملبورن طلسم شکنی کند.

قهرمانی در المپیک ملبورن هرچند معتبرترین افتخار حبیبی در دوران قهرمانی اش بود، اما تنها افتخارش نبود. این مدال تازه آغازی بود بر دوران پر زرق و برق یک ستاره در آسمان کشتی دنیا.

حبیبی پس از یک سال استراحت و بعد از آن کسب طلای بازی های آسیایی توکیو، در مسابقات جهانی 1959 تهران طوفانی به پا کرد که نوابغی چون بالاوادزه از شوروی و اسماعیل اوغان از ترکیه را در کمتر از سه دقیقه درنوردید، آن هم با ضربه فنی. از همان جا بود که لقب سریع ترین کشتی گیر را به او نسبت دادند.

حبیبی در اجرای برخی از فنون چنان سرعتی داشت که فیلانشینان را وادار کرد تا برای از بین بردن سکون در کشتی و افزایش سرعت و هیجان در آن، به فکر اضافه کردن اخطار رو به جلو به قوانین کشتی و کوتاه تر کردن تایم های مسابقه بیفتند.

او در مسابقات جهانی 1961 و 1962 با کسب دو مدال طلای دیگر، به آرزوی دیرینه خود که کسب پنج مدال طلا در دنیای کشتی به نیت پنج تن آل عبا بود، رسید و پس از آن دیگر خبری از تاخت و تازهای ببر مازندران در جهان نبود.

از دوران قهرمانی امامعلی حبیبی نمی توان به خاطره جالبش بر روی یکی از سکوهای قهرمانی اشاره نکرد. حبیبی پس از کسب عنوان قهرمانی دنیا وقتی بر روی سکوی قهرمانی ایستاد، در حالی که منتظر شنیدن سرود کشورش در سالن مسابقات بود، به اشتباه سرود ملی کشور عراق پخش شد تا او با عصبانیت سکوی قهرمانی را ترک کند، تا اینکه مربی اش حبیب الله بلور این اشتباه را به مسئولین برگزاری مسابقات گوشزد کرد و حبیبی به روی سکوی قهرمانی بازگشت و سرود پرافتخار کشورمان در سالن مسابقات طنین انداز شد.

او پس از دوران قهرمانی اش مدتی درگیر فعالیت های سیاسی شد و حتی یک دوره به عنوان نماینده مردم بابل در مجلس شورای ملی حضور داشت، اما اکنون که تولد 89سالگی را پشت سر می گذارد، کاری جز سرکشی به گل و گیاه و باغاتش در جاده نظامی قائمشهر ندارد.

حبیبی حتی تجربه بازیگری نیز دارد و در سنین جوانی در فیلم های سینمایی ببر مازندران، آدم و حوا، رام کردن مرد وحشی و جهنم سفید ۳۴۷ به ایفای نقش پرداخت.

برای متخصص سر و ته یکی در دنیا در روز تولدش بهترین ها را آرزو می کنیم.

منبع: طرفداری

ویکیپدیا:

امامعلی حبیبی (زادهٔ ۵ خرداد ۱۳۱۰، روستای درزی‌کلا بابل)، از نامداران کشتی آزاد ایران و جهان و معروف به ببر مازندران است. امامعلی حبیبی دارای نشان طلای المپیک ملبورن ۱۹۵۶ و سه نشان طلای مسابقات قهرمانی جهان در تهران ۱۹۵۹، یوکوهاما ۱۹۶۱ و تولیدو ۱۹۶۲ و نشان طلای بازی‌های آسیایی توکیو ۱۹۵۸ است.

امامعلی حبیبی یکی از چهار کشتی‌گیر ایرانی است (همراه با غلامرضا تختی و رسول خادم و ابراهیم جوادی) که نام و تصویرش در تالار افتخارات فیلا به ثبت رسیده‌است.