نبود برنامه ریزی روزآمد، آینده نگری و تدبیر مبتنی بر دانش در حل چالش های شهرستان جویبار

بیش از یک سال از تغییر مدیر ارشد استان در دولت دوم دکتر روحانی در مازندران میگذرد و بارقه های امیدی که با این تغییر در بین مردم و فعالین سیاسی و اجتماعی در پیگیری مطالباتشان شکل گرفته بود با این روند کند تغییرات و جا به جایی ها رو به سوی خاموشی است. استاندار محترم در بدو ورود با انگشت گذاشتن بر روی اولویت های مغفول مانده در استان نظیر مدیریت پسماند و طرح اقتصاد دریامحور و پویاسازی صنعت گردشگری از عزم و اراده جدی خود برای بر طرف کردن تنگناها و رفع موانع و مشکلات این حوزه ها خبر داده بود اما علیرغم تاکیدات فوق، تاکنون گام های موثر و عملی در این حوزه ها برداشته نشده است.

اساساً با توجه به شرایط حساس سیاسی و اقتصادی کشور در مواجهه با تحریم ها و بدعهدی های جامعه بین الملل از یک سو و انباشت مطالبات به حق مردمی در طی سالیان پس از انقلاب، از سوی دیگر، دولت را در شرایط نامطلوب و آسیب زایی قرار داده است و در این میان بی توجهی و انفعال مدیران دستگاه های اجرایی در اولویت بندی ها، برنامه ریزی درست، ایجاد شفافیت و پاسخگویی در توزیع عادلانه اعتبارات دولتی، کافیست تا هر مسئله ساده ای را به مرز بحران بکشاند.

متاسفانه بی تدبیری، انفعال و خلاء برنامه ریزی صحیح و اصولی  در کلیه دستگاه های اجرایی درسطح شهرستان موج می زند و سوء مدیریت، بی توجهی و بی برنامگی نماینده عالی دولت در شهرستان همه چیز را به ورطه روزمرگی سوق داده است.

در گام نخست باید شرایط موجود شهرستان را با نگاهی تحلیلی تشریح کرد تا علیرغم ظرفیت ها و پتانسیل فراوان و کم نظیر آن، همگان پی به ضعف های موجود در این شهرستان ببرند.

اولویت های شهرستان یا مطالبات عمومی مردم که در کمیته برنامه ریزی شهرستان متناسب با نیازهای اساسی آن مورد توجه قرار نگرفته و کسی نیز تا کنون پاسخگوی آن نبوده، به شرح زیر می باشد :

1- مدیریت پسماند

مدیریت پسماند یکی  از اولویت هایی است که به صورت ویژه مورد توجه و تاکید استاندار محترم بوده است. در حالی که امروز، اخبار واصله حکایت از عدم پذیرش زباله 70 روستای بخش مرکزی و گیلخواران در محل دپو زباله شهرداری جویبار دارد. زیرا در کمیته برنامه ریزی، اعتباری برای تملک زمین در محل دپو زباله شهرداری دیده نشد و شهردار محترم از پذیرش زباله روستاها خودداری کرده است. این در حالی ست که  دهیاری ها توانایی مدیریت زباله روستاها را ندارند در نتیجه سطل های زباله در روستاها جمع آوری شده است و حاصل آن، اتفاق نامیمون دپوی زباله در در حریم جاده های مواصلاتی و مراتع موجود در شهرستان می باشد که علاوه بر آسیب های بهداشتی در ظرفیت های گردشگری شهرستان نیز خلل وارد خواهد کرد و تاوانش را نسل های آینده خواهند داد.

2- آب شرب

دومین مطالبه عمومی مردم شهرستان، آب شرب می باشد. که در تامین آن از طریق احداث چاه آب و هم در مدیریت شبکه توزیع آب بین مشترکین دچار مشکلات بسیار حاد و در معرض بحران قرار دارد. آب شرب شهرستان بصورت عمده از حوزه سرزمینی شهرستان سیمرغ و کلاگر محله قائمشهر و بخش اندکی از آن از منطقه پهناب تامین می شود. از آنجایی که تامین آب مورد نیاز شهرستان، اعم از احداث چاه های جدید در شهرستان سیمرغ و همچنین منطقه خرم آباد ساری با منازعات بسیار و تعارضات اجتماعی وسیع همراه بوده است و برای جلوگیری از قطعی مکرر آب و ایجاد تعادل آب عرضه و تقاضای آب مصرفی شهرستان، ستاد بحران استان دستور به احداث چاه جدید در منطقه پهناب جویبار را داد اما علیرغم انتخاب پیمانکار و آمادگی کامل اداره آب و فاضلاب روستایی استان، ناتوانی فرمانداری در حل مشکل تعارضات اجتماعی، پروژه را مشمول زمان و حیز انتفاع ساقط کرده است. عدم توانایی مدیران شهرستانی در حل این معضل آنجایی سوال برانگیز می شود که پی به تعلق معاونت محترم فرماندار به منطقه پهناب و اسکان  وی در آنجا برده می شود. بخش دیگر و بسیار مهم  مشکل قطعی آب شهرستان مربوط انسداد لوله ها و فرسودگی بیش از حد خطوط انتقال آب و شبکه توزیع داخلی است اما در رفع این بخش نیز تدبیر و تحرکی ملاحظه نمی شود تا جایی که در کمیته برنامه ریزی شهرستان نه تنها در اعتبارات سال 97، افزایشی دیده نمی شود بلکه نسبت به سال گذشته با کاهش قابل توجه مواجه است.

3- آب کشاورزی

سومین اولویت شهرستان جویبار آب کشاورزی آن است. چراکه در این شهرستان اکثر مردمان به کشاورزی اشتغال داشته و با تشدید بحران گرمای هوا و کاهش بارش های زمستانه در سال های اخیر، بحران خشکسالی بیش از پیش کشاورزی شهرستان و معیشت مردم را با تهدید روبرو کرده است. از طرفی برداشت بی رویه آب از چاه ها منجر به شوری سفره های زمینی شده است و آب دریا نیز در بسترهای زیرزمینی در حال پیشروی می باشد. حال آنکه نه اعتباری در کمیته برنامه ریزی برای مقابله با این بحران دیده شده و نه برنامه ریزی مدونی در این حوزه وجود دارد برای مثال در فصل زراعی جاری اراضی کشاورزی بعضی از روستاهای شهرستان به صورت صد در صد دچار خشکسالی شده است و در روستاهایی مانند ایزدخیل مشک آباد زنگ خطر را برای اهالی به صدا درآمده اما از سوی مسئولین هنوز شنیده نشده است.

4- حوزه گردشگری

از دیگر اولویت های شهرستان که در سال های اخیر مورد غفلت بسیار قرار گرفته حوزه گردشگری است. شهرستان جویبار دارای 18 کیلومتر نوار ساحلی، آثار و ابنیه تاریخی و جاذبه های فراوان گردشگری می باشد اما در کمیته برنامه­ریزی فرمانداری، هیچ اعتباری برای توسعه ظرفیت های فوق و تبدیل آنها به مقصد گردشگری دیده نمی شود. اقتصاد دریا که از اولویت های توسعه و رونق اقتصادی در شهرستان می باشد، نیز از سوی مسئولین شهرستان به طور کامل به فراموشی سپرده شده است و تنها بهره برداری از ساحل وسیع شهرستان فقط در طرح سالمسازی شهرداری جویبار خلاصه شده است. این در حالی است که از اولویت های برنامه ای استاندار محترم مازندران، توسعه اقتصاد دریا محور بوده است. یکی دیگر از مسائل حاد در شهرستان جویبار، واگذاری وسیع اراضی ملی به سرمایه گذارنما هایی است که به طمع تملکِ زمین، به شهرستان مراجعه کرده اند و اکنون بخش های زیادی از سواحل بدون ایجاد راندمان در اقتصاد منطقه و حوزه گردشگری در اختیار آنان می باشد. تاسف آور اینکه، خبری از برخورد قاطع با متخلفین از سوی کمیته حفظ حقوق بیت المال برای خلع ید به گوش نمی رسد. به زعم راقم این سطور این مسئله حکایت از بحران دیگری در این حوزه دارد که در آینده ایی نه چندان دور ظهور و بروز خواهد داشت.

5- راه های مواصلاتی

اهمیت و ضرورت توسعه راه ها چه در بحث توسعه و پیشرفت شهرستان و چه در بحث امنیت مالی و جانی شهروندان بر کسی پوشده نیست و یکی از مهمترین مطالبات عمومی شهروندان است. مردم، هر ساله شاهد تلفات وسیع جاده ایی می باشند تا جایی که بسیاری از بومیان به محورهایی نظیر جاده ساری-بهنمیر لقب جاده مرگ را داده اند که ناشی از عدم توسعه راه های شهرستان می باشد.  برای روشن شدن افکار عمومی کافی است مقام ارشد دولت در شهرستان و معاون محترم فقط به این سوال پاسخ دهند که چه مقدار از اعتبارات سال جاری در توسعه راه ها دیده شده است؟؟ البته شواهد و کمی بررسی نشان از تخصیص بسیار ناچیز اعتبارات به توسعه راه ها دارد.

به همه موارد پیش گفته در غفلت های فرماندار محترم شهرستان جویبار در توجه به اولویت های شهرستان باید اهمیت انتظارات از نماینده عالی دولت در ایفای نقش حاکمیتی را اضافه کرد. فرماندار به عنوان بالاترین نماینده حاکمیت علاوه بر پیگیری و اجرای برنامه های دولت در سطح شهرستان وظیفه سخنگویی و بسط گفتمان دولت و شخص رئیس جمهور در شهرستان را به عهده دارد که این مهم در شرایط فعلی و با بدعهدی های خارجی، غرض ورزی دشمنان، پمپاژ اخبار ناگوار و شایعات به قصد ایجاد فضای یاس آلود در جامعه، اهمیتی بیش از پیش می یابد. تخریب های رو به تزایدی که اعتماد مردم به دولتمردان و مسئولین را نشانه گرفته است و حجم بسیار زیاد آنها نشان از برنامه ریزی برای ایجاد گسست های اجتماعی عمیق در زیر پوست جامعه دارد. به زعم نویسنده مقام عالی دولت در دفاع از دستاورد های دولت و تشریح مصائب و مشکلات باید مسئولانه تر رفتار کند و بیانش در دفاع از دستاوردهای دولت نباید الکن باشد. همچنین استفاده از ظرفیت های فکری و علمی شهرستان و نیز سرمایه های اجتماعی آن امری ضروری است که شاید فرماندار محترم اعتقادی به آنها ندارد اما این مسئله نافی مسئولیت های اقشار مختلف شهروندان در مسیر ایفای مسئولیت هایشان نمی باشد لذا راقم این سطور به عنوان یک فعال سیاسی و کنشگر مدنی از کلیه گروه های ذی نفوذ اجتماعی، نخبگان علمی و فعالین احزاب سیاسی استدعا دارد که اگاهانه و مسئولانه در امور شهرستان حضور یافته و با انذار و تبشیرهای خود مدیران را در توجه دادن مسیر صحیح توسعه و ساختن آینده شهرستان بیدار کنند چرا که مسیر طی شده و در پیش رو بس نگران کننده می باشد.

 محمد حسن رادمنش دبیر شورای هماهنگی احزاب شهرستان جویبار