دانشمند در آغاز صحبت با اشاره به فضیلت والای ماه مبارک رمضان، عنوان کرد: ماه مبارک رمضان یکی از فرصت‌های مهم اسلامی است که پروردگار متعال در اختیار مسلمین و مؤمنین گذاشته است. مثل میدان فوتبالی که دروازه‌اش خالی بوده و شما دومتری گل هستید. اگر انسان به توپ نگاه کند و شوت نزند، بدبختی اوست. دیدید جوانان چگونه هنگام تماشای بازی فوتبال حسرت می خورند، که چرا فلانی توپ را به اوت زد یا … ملائکه هم نسبت به ما اینگونه هستند.
ریشه تمام مشکلات ما اینجاست که کلاسی مثل رمضان داریم کتابی مانند قرآن و معلمانی همچون امامان معصوم و برنامه‌‌های دقیق وجامع از تولد تا مرگ داریم اما فقط شاگرد هوشیار کم داریم واکثر ما شاگردی کردن بلد نیستیم.
وی ادامه داد: مثلا همین محافل و مجالس اهل بیت (ع) و هیئاتی که در کشور دائر است. غالبا مشکلاتی به همراه دارند که تاثیرات مفیدشان را کم‌رنگ تر وخنثی می‌کند. هیئتی که بتواند موثر باشدو برای محله، منطقه و شهرش مفیدواقع شود باید ویژگی‌هایی داشته باشد. مهمترین نکته این است که روئسای هیئاتی که در هیئت میکروفون به دست می‌گیرند چقدر سواد دینی دارند. کسی که بخواهدباعث رشد و تعالی اعضای هیئت شود باید چارچوب معرفتی محکمی داشته باشد. بعضی از کسانی که در هیئات به قول خودشان کار فرهنگی انجام می دهند، نمی‌دانند کار فرهنگی چیست.
برای اصلاح جوامع فرهنگی باید آفات عزاداری و هیئات را نیزشناسایی کنیم
این خطیب توانمند در پاسخ به سوالی در خصوص دسته‌بندی هیئات به هیئت ولایی و غیرولایی، افزود: باید معنی واژه‌ها را به درستی بفهمیم. بطورمثال واژه وحدت. نمی‌شود بگوییم باید وحدتی داشته باشیم که منسجم باشد. در وحدت انسجام وجود دارد پس قید انسجام بعد از کلمه وحدت خنده دار است. خب اگر قرار است هیئتی باشیم، هیئتی بودن یعنی ولایی بودن، انقلابی بودن، یعنی مبارزه با فساد، ظلم، طاغوت. اینکه بگوییم فلان هیئت ولایی است و دیگری خیر، درست نیست. اینکار فتنه انگیز و مایه بدبینی بین دوستاران اهل بیت(ع) وکاملا اشتباه است. کسی که این مرزها را گذاشته است یا جاهل بوده و یا بی‌توجه. مگر اینکه بخواهیم تاکید کنیم که آقا اگر هیئتی هستی، اولین درس هیئتی بودن انقلابی بودن است. این تاکید کردن اشکال ندارد.
دانشمند گفت: برای اصلاح جوامع فرهنگی باید آفات عزاداری و هیئات را نیزشناسایی کنیم. ما باید با اصول ولایت و هیئت و اهل بیت آشناتر شویم، ممکن است افراد به ظن و گمان ما مرتکب اشتباه شده باشند. گاهی ذهنیت و خمیرمایه خودمان را برای قضاوت در دین خط‌کش قرار می‌دهیم.
نباید با عواطف و علائق مذهبی مردم بازی کنیم
این سخنران مطرح در خصوص مطابقت نحوه عزاداری با شرایط زمانی و مکانی، بیان داشت: امام(ره) فرموند: عزاداری‌ها را سنتی برگزارکنید. در عزاداری باید در نظر داشته باشیم که در چه شهری و در چه شرایطی قرار داریم. مثلا ما در اروپا به خود گِل بمالیم شهروندان غربی فکر می کنند دیوانه‌ایم؛ اما در ایران و در شهر خرم‌آ‌‌باد گِل مالیدن بر سر و صورت از سنت‌های عزاداری و بسیار جانسوز است. یا در یزد که نخل بسیار بزرگی را بعنوان تابوت امام حسین (ع) می چرخانند که و چقدر جانکاه و جانسوز است. این نوع عزاداری‌ها درایران بسیار پرمفهوم و پرمعنی است.
وی ادامه داد: پس باید در اول فلسفه‌ی عزاداری‌ها را بفهمیم. متاسفانه برخی از بزرگان و علما در سال‌های اخیر نسبت به عَلَم و دیگر آلات عزاداری واکنش منفی نشان دادند. نباید با عواطف و علائق مردم بازی کنیم، اگر بنا به اصلاح داریم این روش درست و چاره ساز نیست. خطیبی که می‌خواهد حرفی نو بزند پیش از سخنرانی باید در خصوص این موضوع تحقیق کنید و صحبت کسانی که در این زمینه فعالیت دارند را بشنود. نباید سلیقه ای عمل کرد .در ایران پشت هر عزاداری یک تاریخچه و فلسفه‌ای وجود دارد.
که چرا در امور اجتماعی، اخلاقی و تربیتی از سخنان رهبری استفاده نمی‌شود؟
حجت‌الاسلام دانشمند با اشاره به عدم بهره‌گیری از سخنان رهبری در مباحث اجتماعی، اخلاقی و تربیتی، بیان داشت: ما امروز خط فکری خود را از چه کسی می گیریم؟ این موضوع برداشت شخص من است شاید اشتباه کنم اما افراد حزب‌اللهی که برای مقام معظم رهبری می‌میرند الگوی اخلاقی و مذهبی خود را از ایشان نمی‌گیرند. ما رهبری داریم که در تمامی امور صاحب نظر است. رهبری از ریزترین موضوع تا درشت‌ترین مطالب، مطالبی را بیان فرموده‌اند. حتی معیار انتخاب عروس و داماد را از بیاناتشان می‌توان استفاده کرد. یکی از مهمترین نکات در آسیب‌شناسی هیئت این موضوع است که چرا در امور اجتماعی، اخلاقی و تربیتی از سخنان رهبری استفاده نمی‌شود؟ مگر ایشان تنها در مباحث سیاسی اظهارنظر کرده‌اند؟
مگرحتما باید به آمریکا و اسرائیل فقط فحش دهیم تا سخرانی سیاسی انجام داده باشیم؟
حجت‌الاسلام دانشمند با اشاره به مفهوم دیانت و سیاست، مطرح کرد: مگرحتما باید به آمریکا و اسرائیل فقط فحش دهیم تا سخرانی سیاسی انجام داده باشیم؟ افراد مذهبی و ولایی در کشور ما آنقدر که از فلان مداح و سخنران خط فکری دریافت می‌کنند؛ از رهبری خط نمی‌گیرند. این مصیبت است. هیئات ما باید رشد و تعالی پیدا کنند. طرح این موضوع که خروجی هیئت باید بصیرت باشد، درست است. منتهی بصیرت تنها در مسائل سیاسی خلاصه نمی‌شود. یک سخنران وقتی درخصوص معضل اجتماعی صحبت کرد و یا به آگاهی مردم افزود، یعنی سیاسی صحبت کرده است. دین می‌خواهد ما کامل شویم. سیاست ما هم چون دینی است می‌خواهد ما به کمال برسیم. هرچیزی که جلوی اشتباهات مردم را بگیرد می‌شود دینی و سیاسی. مرگ بر آمریکا و اسرائیل گفتن لازم است ولی کافی نیست .
وی افزود: بیاییم نقشه‌های آمریکا و اسرائیل را بیان کنیم. شعار مرگ بر عربستان سعودی سر می‌دهیم اما کالا‌های آن‌ها را در کشور مصرف می‌کنیم. اگر مسئولین ما واقعا با آل سعود مشکل دارند، مقابل واردات سعودی به ایران را بایستند و به مردم بگویند سوپسیت کدام جنس به جیب آل‌سعود ریخته می‌شود تا مردم نخرند. اگربنا به مبارزه با آل سعود داریم واردات کالای آن‌ها را به کشور قطع کنیم. اینکه شعار بدهیم ولی در شعور راهی را برویم که دلخواه دشمنان است، درست نیست. سیاست فقط به معنای شعار دادن نیست. هرچیز که موجب آگاهی مردم و دشمن‌شناسی شود، کار سیاسی نام دارد. بهترین راه برای دینی شدن و سیاسی شدن جلسات مذهبی ما این است که سرلوحه کار ما فرمایشات رهبری باشد.
۴۰سال به دنبال افراد متعهد بودیم، ۴سال هم به دنبال متخصصین باشیم
وی با تاکید بر بحث شایسته‌سالاری افزود: شایسته سالاری وجود ندارد. وقتی ملاک انتخاب افراد تخصص نباشد اینگونه خواهد شد. عینک‌های خود را باید عوض کنیم و دنبال افراد متخصص بگردیم. ۴۰سال به دنبال افراد متعهد بودیم، ۴سال هم به دنبال متخصصین باشیم. امروز اگر کسی از ژاپن و آمریکا یا … به اقتصاد شکست خورده‌ی این کشور رسیدگی کند من دستش را می‌بوسم. آقایان باید عفو عمومی و آشتی ملی ایجاد کنند تا تمام ایرانیان دنیا، هرکس که می‌تواند به میدان بیاید و کمک کند. ۵هزار ایرانی داریم که در پژوهشکده‌های آمریکا در حال کار هستند و حاضر نیستند به ایران بیایند چرا که به دلایلی اذیت و یا فراری شده‌اند.
بسیاری از روسای هیئت‌ها سابقه و تجربه دارند اما برنامه ندارند
دانشمند در بخش پایانی گفت‌و‌گو با تاکید بر دوری از سلیقه‌ای عمل کردن در هیئات، عنوان کرد: قدیم در هر شهری چند محله بود و هر محله‌ای یک هیات داشت. مثلا در اصفهان ما هر محله یک هیئت داشت اما امروز مشاهده می‌کنیم در برخی نقاط کشور تعدد هیئت بسیار زیاد است. هر کدام از هیئات با ۲۵الی۳۰ نفر بیشتر نیستند. ابتدا بیاییم مجوز‌هایی که به برخی هیئات دادیم را باطل کنیم و هیئت‌های فعال را تقویت کنیم. پس از این سازماندهی بیاییم رئیس این هیئات را افراد تحصیلکرده، صاحب نظر و فرهیخته قرار دهیم. بسیاری از روسای هیئت‌ها سابقه و تجربه دارند اما برنامه ندارند. متاسفانه یکی از مشکلات هیئت‌ها این است که هرکس خرج هیئت را می‌دهد آن فرد رئیس است. هیئت برای تصمیم گیری اتاق فکر می‌خواهد. نباید سلیقه ای عمل کرد.
منبع: وارش